RODE KERK

Ik was er vroeg bij, zaterdagavond, bij het politiek café in de Opstandingskerk. Veel te vroeg, dus kon ik nog uitgebreid kennismaken met de gastheer en de organisatoren. Het moest mij van het hart dat ik, op vakantie in het buitenland, vaker in een kerk kom dan in ons eigen land, zelfs hier in Houten. Nu vinden veel mensen dat wel kloppen met mijn politieke voorkeur voor de PvdA, maar dat slaat natuurlijk ner­gens op. Ik kon dan ook nog mensen verbazen met mijn jeugdherinnering aan de causerieën op de radio door de  werkgemeenschappen van gelovigen in de Partij van de Arbeid. Het een sluit dus het ander niet uit, wou ik maar zeggen.

Het verbaasde mij dus ook niet dat het debat in de Opstandingskerk zijn vertrek­punt vond in de drie-eenheid geloof, hoop en liefde. Zo werd tenminste aangekon­digd dat de overwegend lokale vertegenwoordigers van de zeven deelnemende poli­tieke partijen zich over de aangeboden stellingen zouden uitspreken. Dat hoorde ik niet bij iedereen terug, maar dat was geen bezwaar want de deelnemers bleken uit­ein­delijk allemaal ook maar gewoon mensen, net als de toehoorders.

Voor wie er niet bij was: telkens gaven na elkaar twee politici hun visie op een stel­ling die hen werd voorgelegd. De toehoorders mochten vervolgens met een gekleur­de kaart aangeven wie van beiden “gewonnen” had. (Daarmee ging ik af en toe nog bijna de fout in, want de kleuren rood en groen correspondeerden met de kleur van het spreekgestoelte waarop de spreker stond. En onze Nicole Teeuwen stond steeds bij de groene. Dat klopt dan niet met je rode hartje…)

Overigens moest Nicole het in beide gevallen opnemen tegen een afgevaardigde van een confessionele partij, en in beide gevallen ook werd ze door een flink gevulde kerk overtuigend als winnaar aangewezen. Wat ik zei: gewoon mensen die een goed verhaal herkennen als ze er een horen.

[september 2012]