SPROOKJES

Ik ben nog van de generatie die is grootgebracht met de sprookjes van Grimm en zo. Van die sprookjes dringt zich aan mij de laatste tijd geregeld De Rattenvanger van Hamelen op.

Voor wie hier geen beeld bij heeft: het stadje Hamelen lijdt onder een rattenplaag en een rattenvanger biedt aan, tegen een aanzienlijke vergoeding, de ratten op te ruimen. Deal! roepen de inwoners. De rattenvanger lokt met zijn fluitmuziek alle ratten naar de rivier waar ze verdrinken. Probleem opgelost! Als de man echter om zijn betaling komt, geven de inwoners niet thuis, want voor zo’n simpele oplossing gaan ze natuurlijk niet betalen. U weet, of kunt bedenken, dat dit niet goed kan aflopen en dat doet het dan ook niet: als de grote mensen zondags allemaal in de kerk zitten, betovert de rattenvanger met zijn muziek de kinderen van het stadje en lokt ze mee, waarna nooit meer iets van ze wordt vernomen.

Er bestaan mildere versies van het sprookje, maar steeds is de boodschap dat ook oplossingen die simpel lijken, veel geld kunnen kosten.

Wie zich niet helemaal doof houdt voor de berichtgeving over vluchtelingen, weet dat er steeds luider geroepen wordt om het sluiten van onze grenzen en het opvangen van vluchtelingen in de regio, wat er dan ook maar met regio bedoeld mag worden, als het maar niet bij ons is. Sommige politici sluiten zich daar gretig bij aan en wekken de indruk dat zij zo het probleem gaan oplossen. Daar rammelt het dus, want ik heb nog niemand horen uitleggen hoe je dan wel die grenzen kunt sluiten of, anders gezegd, hoe je gaat verhinderen dat vluchtelingen naar ons land komen en überhaupt naar Europa.

Ondanks alle wantrouwen tegen “de politiek” zijn er toch nog veel mensen die blindelings vertrouwen dat zulke politici hun beloften gaan waarmaken, terwijl het toch echt gaat over mensen. Je hebt niet veel fantasie nodig om te bedenken waar zo’n belofte op uitkomt. Zo’n versperring als de Hongaren hebben aangelegd, bijvoorbeeld, die werkt wel even, maar als iemand een betonschaar meeneemt, dan heb je toch al gauw weer een gat, en daar sta je dan als grensbewaker. Ga je meppen of, als dat niet helpt, ga je schieten? En als de mensen in hun wanhoop blijven komen, blijf jij dan schieten?

Daarover doordenken, dat mis ik dus bij die politici met hun sprookjes dat zij wel eventjes de grenzen zullen sluiten.

[oktober 2015]