ZIJLIJN

Begin augustus las ik in de krant een interview met Remi Poppe, die een leven lang gebuffeld heeft en nu, 74 jaar oud, met welgevallen ziet hoe de SP, waarvan hij medeoprichter is, eindelijk een machtsfactor is geworden. Gevraagd naar een verklaring voor het huidige succes – in de peilingen bijna de grootste immers – meent Poppe: “Dagenlang, overal, altijd, consistent werken. De wijken in, naar de mensen toe. En ook na verlies bij verkiezingen daarmee doorgaan.” Die verklaring bleef me achtervolgen. Wat is daar nou toch mis mee, zeurde een stemmetje in mij.

Die oprichting van de SP (in 1972) was in een tijd dat ik er nog over nadacht tot welke politieke partij ik me zou bekeren. Ik heb wat afgediscussieerd met collega’s, vrienden, familie. Pas eind 1977, net gewend in Houten, hakte ik de knoop door en werd lid van de PvdA, uiteindelijk bezield door Den Uyl, die meende dat er met de sociaaldemocratie een wereld te winnen was. En nog blijkt dagelijks hoezeer hij gelijk had. Ik was daardoor meer gemotiveerd dan door de leus “Stem tegen, stem SP”. Weerzinwekkend vond ik die en trouwens, ik wilde niet bij een kleine partij die alleen maar langs de zijlijn zou roepen dat het allemaal verkeerd was wat de anderen deden, die bezig waren de kastanjes uit het vuur te halen.

De SP riep in ’77 nog dat ze niet kon meeregeren omdat ze geen vuile handen kon maken in een economische orde die de hare niet was, een standpunt dat lang stand gehouden heeft. Daarmee geconfronteerd geeft Poppe nu toe: “Als je echt wat wil veranderen, moet je misschien wél vuile handen maken.” Inderdaad: dat is dus ook precies wat de PvdA naar vermogen al die jaren gedaan heeft, proberen de orde te veranderen. Dan maar vuile handen. Vandaag is het dan wel makkelijk roepen, wat Poppe doet, dat bij de SP de échte sociaaldemocraten zitten.

Ik denk, nu ik het zo opschrijf, dat juist dát is wat er niet klopt: tientallen jaren het vuur uit je sloffen lopen om mensen uit te leggen wat er fout gaat en dat jij de oplossing hebt, en onderwijl je handen schoon houden. Wat een verloren tijd! Als je vandaag zo goed weet wat sociaaldemocratie is, had dan al die jaren maar liever meegeholpen met vuile handen maken. Nog steeds geen wereld gewonnen misschien, maar vast wel wat dichterbij dan nu…

[augustus 2012]