WATER

Tijdens onze vakantie op Fuerteventura speelde mij nog even onze troonopvolger door het hoofd, maar dan in verband met zijn watermanagement. Fuerteventura, een van de door vulkanisme ontstane Canarische eilanden, is namelijk erg droog.

Terwijl ik in m’n eentje een bergwandeling maakte, kwam ik tot allerlei gedachten. Bijvoorbeeld hoe toeristen zich als een sprinkhanenplaag door de wereld bewegen. Costa Brava goedkoop? Met z’n allen naar Spanje. Is de Costa Brava eenmaal in zwang en alweer duurder geworden? Óp naar Torremolinos allemaal, stukken goedkoper. Enfin, zo volgen Ibiza, Kreta, Rhodos, de Turkse rivièra, Mallorca, Cyprus, Cuba, Gambia. Niet per se in de genoemde volgorde en evenmin overal een even grote hype. Wel wordt overal de aftakeling snel zichtbaar als een bestem­ming uit de gratie raakt.

Wat die bestemmingen ook gemeen hebben, is dat ze door de horden vooral bezocht worden om het gegarandeerd mooie weer. En wat willen, nee, éisen al die erfgenamen van de westerse beschaving? Minstens twee keer per persoon per dag onder de douche en zwem­para­dijzen zo luxueus als de waterwerken van de Zonne­koning. Is het een wonder dat veel van die vakantieoorden verdroogd zijn?

Terwijl hier mensen zijn die het nog niet eens zo’n gek idee vinden om ook water­leiding­bedrijven te privatiseren, worden arme Zuid-Afrikanen die het water niet kunnen betalen, door hun commerciële leverancier afgesloten. Wat is dan erger: uren lopen naar een pomp die gratis een bedenkelijke kwaliteit water levert, of een modern distributiesysteem in huis dat niet betrouwbaar is omdat je niet weet of je het kunt blijven betalen?

Een bevriende vakbondsman, die internationaal actief is, vertelde me over een project dat de bonden begonnen zijn in India, ergens aan de westkust, geloof ik.

Daar laten rijke schroothandelaren afgedankte schepen op het strand lopen, inclu­sief olie, asbest en alles wat er maar in een schip verwerkt kan zijn aan spullen die schadelijk zijn voor mens en dier. Die schepen worden daar dan gesloopt door een menigte rechteloze arme sloebers met snijbranders.

In de kampementen rond de schepen is niet eens een behoorlijke drinkwater­voor­ziening! De slopersbazen betalen geen cent, de lokale overheid heeft geen geld. Dank zij de internationale vakbonden komt er nu water.  Het is een grof schandaal dat het zo moet, maar zo gebeurt er tenminste wat.

Hier klagen een zekere De Roy van Zuidewijn en z’n vrouw over wat hen wel niet is aangedaan door hun koninklijke familie en half Nederland hangt kwijlend aan de buis.

[maart 2003]