STRIJKEN

Jaren geleden hoorden we bij familie en vrienden in het zuiden des lands van een reorganisatie bij de regionale thuiszorg. De reorganisatie was ingegeven door de noodzaak tot bezuinigen. Klinkt dat bekend of niet?

Het fijne weet ik er niet van, want je hoorde die dingen altijd uit de zoveelste hand op verjaardagen en zo, maar zeker was dat bij het bezuinigen een grote klapper werd gemaakt door het ontslag van een directeur. Later bleek het maar een klein klappertje geweest te zijn, want de ontslagvergoeding was heel ruimharig geweest. Klinkt dat bekend of niet?

De thuiszorgorganisatie had ook de bezem gehaald door de diensten die kosteloos verleend werden: voor een hele lijst van werkzaamheden moest voortaan een eigen bijdrage betaald worden. Dat vond eigenlijk niemand gek en jarenlang was een verre tante die vanaf dat moment haar strijkhulp niet meer nodig had, een terugkerend gespreksonderwerp bij de koffie met gebak. Vaak nog in één adem genoemd met de mensen die gratis een rollator konden afhalen bij de gemeente, terwijl ze die makkelijk zelf konden betalen, en dan weer door naar de koningin die toch helemaal geen AOW nodig had, met dat schandalige inkomen van haar? Zeg nou zelf.

We zijn nu jaren verder en je kunt tegenwoordig geen krant opslaan, geen tv aanzetten of je rolt in een gesprek over de bezuinigingen in de thuiszorg. Dat klinkt bekend, maar de toon van de gesprekken is daar toch anders dan die van de verjaardagen waar ik het hiervoor over had. Ligt dat eraan dat er in de media een vaak scherpzinnige gespreksleiding aanwezig is, die bij die verjaardagen ontbrak?