SCHOK
Voor het eerst van ons leven waren we de afgelopen vakantie een dag of wat in Tirol. We hadden een prachtige plek op een camping aan het riviertje Sanna, vlak bij de plaats waar dit in de Inn stroomt, in Landeck. (Dit voor de Tirolofielen onder de lezers, dat ze weten waar we zaten.)
We hadden van het riviertje veel plezier. Het aanhoudende geruis van stromend water legde een deken over alle geluiden die onze vakantiestemming zouden kunnen bederven: de autoweg die bijna langs de camping liep, de spoorweg daarachter, allebei dingen die in smalle dalen bijna onvermijdelijk zijn. Totaal geen last van. Daarbij hadden we dan ook nog mooi weer
Nu vraagt de lezer zich af, wat heeft dit alles met de titel te maken?
Wel, toen nog niets, maar een paar weken later zagen we, weer thuis, in de krant een paginabrede foto van de Sanna, luttele kilometers bovenstrooms van onze camping. Geen ruisend riviertje, maar een kolkende watermassa, die niet veel goeds kon betekenen voor alles wat ze op weg naar de Inn en verderop de Donau nog zou tegenkomen. Onze camping, bijvoorbeeld.
Het is, kortom, een schok als je beseft dat je zo kort voor de ramp nog daar was en droog de Alpen over bent kunnen komen, op weg naar huis.
Natuurlijk is dat allemaal niets, zeker niet die zogenaamde schok van mij, vergeleken met de overstromingen in Roemenië of, nog erger, de catastrofe in New Orleans. Die is pas schokkend. Niet zozeer om het natuurgeweld als wel omdat de overheid er zo slecht op voorbereid bleek. Alsof daar nooit eerder een tornado heeft gewoed, alsof ze de tornado niet al dagen hadden zien aankomen.
De reacties van slachtoffers liepen overigens net zo sterk uiteen als hun sociale klasse.
Een welvarend ogende boerin in Beieren, die net de blubber uit haar huis geschept had, werd kort na de overstroming voor de camera verteld dat de landspresident zou komen kijken naar de schade. Ze vroeg zich openlijk af wat ze daar nou mee moest. Kon die man er soms wat aan doen?
De overwegend zwarte slachtoffers in New Orleans, daarentegen, riepen ongevraagd naar elke cameraploeg die langs kwam, dat politici “shit” zijn en steeds vaker, naarmate hij langer niet van zich liet horen, dat George W. Bush z’n biezen wel kan pakken. De baas van “Gods own country”, nota bene! Ook dat van hun?
[september 2005]
