KUNST
Een vriendin kreeg deze zomer plotseling last van ondraaglijke hoofdpijn en ernstige evenwichtsstoornis. Al na een vluchtig onderzoek bleek het een acute hersentumor. Meerdere zelfs. Nooit eerder iets van gemerkt! De conclusie moest zijn dat het geheel onbehandelbaar was. Symptoombestrijding was nog de enige haalbare optie. Bestraling en medicatie maakten het leven weer dragelijk, voor even. En nu is ze dus alweer een tijdje kaal en draagt ze een hoofddoek.
De wetenschap van een spoedig einde belet haar niet contact te houden met de buitenwereld. Dus kijkt ze ook af en toe tv en zo zag ze een deel van de algemene beschouwingen in de Tweede Kamer. De bijdrage van de Grote Leider van een Brede Volksbeweging vond ze heel bijzonder, zei ze beheerst. Misschien moest ze maar eens 1000 euro van de bank halen en hem die voor de tv-camera overhandigen. Met haar hoofddoekje op!
Ik vond het een mooie, symbolische daad, maar ík zou hem gedwongen hebben voor de camera mijn hoofddoekje op te vreten! Tot de laatste draad!
Een illusie natuurlijk, dat zoiets ooit lukken zou, want je komt niet eens langs zijn bewakers en dan ook nog niet door het bord voor zijn kop. En dat je ooit een audiëntie krijgt kun je ook wel op je buik schrijven! Leeft trouwens z’n moeder nog? Wat zou die ervan vinden? Nog geen vijftig jaar geleden droeg mevrouw Wilders misschien zelf nog wel een hoofddoek. Helemaal niet ongewoon in die tijd, weet ik nog van mijn moeder.
Ik had me voorgenomen om maar gewoon niets meer te zeggen over die inboorling uit Venlo, maar hij had met zijn bekende retoriek toch weer een overgevoelig plekje bij me te pakken. Die retoriek mag dan technische gezien heel knap zijn, een kunst zelfs, volgens mensen die daar verstand van hebben, maar niet alleen de uitwerking is schadelijk, dat zijn ook de bijwerkingen. Zoiets als de strategie van een precisiebombardement: je treft het doel, maar je kunt onbedoelde slachtoffers niet uitsluiten.
Ja, hoor ik u roepen, maar dát is oorlog! Inderdaad is dat oorlog, maar de strategie is dezelfde. Deze keer treft Wilders mijn vriendin, maar de volgende keer kunt u het zijn. Het maakt hem namelijk niet uit in zijn opmars naar de macht.
O, en denk niet dat u wel goed zit. Stel dat Wilders ooit zijn doel zou bereiken, dan komen er nieuwe doelen, met nieuwe onbedoelde slachtoffers. Zogenaamd voor de vrijheid!
Wiens vrijheid eigenlijk?
[september 2009]
