KLOOF

Toen ik in 1999 als raadslid aantrad, hield ik voor de raad een korte toespraak. Ik durfde wel, omdat ik de enige was die tijdens die vergadering werd ingezworen. We hadden toen net statenverkiezingen achter de rug, met dramatisch lage opkomst. Ik opperde onder meer dat dit wel eens een symptoom kon zijn van de groeiende kloof tussen overheid en burger. Nadat ik me had afgevraagd of het nog wel genoeg was, te doen wat de naam “volksvertegenwoordiger” zegt: het volk verte­gen­woordigen, besloot ik mijn overwegingen als volgt.

“Toch is dat de drijfveer waarmee ik hier zit: te willen werken aan het verkleinen van de kloof. Als ik dat uit het oog dreig te verliezen, zal ik daar graag op gewezen worden. En als ik vind dat door het werk in de raad de kloof groter wordt, dan zal ik daarover blijven zeuren.

Dat beloof ik.”

Wat is er van die belofte terecht gekomen, in zeven jaar raadslidmaatschap?

Ik heb daar niet zomaar een antwoord op. Ik kan wel zeggen dat ik me een slag in de rondte gewerkt heb, maar tegelijk twijfel ik aan de effectiviteit daarvan. Verder vind ik dat ik her en der meer had moeten doen dan ik deed, maar je kunt van dit soort werk ook stellen dat het nooit genoeg is, hoeveel je ook doet.

Kón ik er wat aan doen? Dat is misschien wel de vraag.

Hoe het ook zij, de PvdA speelt in Houten weer een rol van betekenis. En eindelijk ook een hoofdrol. Hoe lang hebben we niet tegen een stagnerende groei aangeke­ken? Houten maar groeien, de raad per verkiezing zetels erbij en wij maar blijven hangen op drie zetels. Troost: we bleven ook op drie in het dramatische jaar 2002! Nu dan zeven zetels en meteen ook de grootste partij in Houten! Eindelijk ook eens zelf het roer in handen.

Het is leuk om erover te mijmeren of dit dan toch het resultaat is van al het werk dat is verzet door het team waarvan ik de afgelopen zeven jaar deel uitmaakte. In elk geval lijkt de kloof tussen de kiezer en de PvdA in Houten kleiner geworden. Het is mooi om dit succes van nabij meegemaakt te hebben, maar voor mij ook mooi om bij zo’n mijlpaal de fractie te verlaten.

Ik wens de nieuwe fractie en onze wethouders veel ongestoorde toewijding bij het verder dichten van de kloof!

[mei 2006]