KEERZIJDE

Al vroeg heb ik geleerd dat elke medaille een keerzijde heeft. Het is er van jongs af aan in gepompt, zal ik maar zeggen. Vaak was het niet leuk om te horen: had je een keer een goed verhaal om je moeder over te halen om geld te geven voor iets bui­ten­gewoon begeerlijks dat jij in een etalage gezien had, wist zij wel uit te leggen waar­om het zonde van het geld was. Natuurlijk was geldgebrek de echte reden, maar het maakte wel dat ik nu een soort tweede natuur heb om dingen ook van een andere kant te bekijken. Meer mensen hebben dat, gelukkig. Wie kent tegenwoordig niet de uitdrukking ‘Elk nadeel hep ze voordeel’?

Ik bewaar ook goede herinneringen aan het tv-programma ‘De achterkant van het gelijk’ met presentator Marcel van Dam, die discussiedeelnemers confronteerde met de gevolgen van hun opvattingen onder verschillende omstandigheden. Van mij mag het zo terug op de tv.

Eén van de redenen daarvoor vond ik in de afgelopen maanden tijdens de aanloop naar de verkiezingen: de omstreden wens allochtonen gespreid te huisvesten. Het is zo makkelijk gezegd, maar denk eens door over de manier om zoiets gedaan te krij­gen. O, er zijn genoeg mensen die een opvallend nadeel van spreidingsbeleid kun­nen noemen, daar niet van. Waar moeten mensen wonen die je niet in een ‘zwarte’ wijk wil hebben? In een leuke ‘witte’ buurt soms? Nou dan. Dat is nog maar een gering probleem.

Wezenlijker is dat je eventuele maatregelen wettelijk moet vastleggen en hoe geef je dan aan wie moet verhuizen en op welke grond? Op basis van huidskleur soms? We willen graag een beschaafde wereld, zeggen we altijd. Daarom hebben we onze antidiscriminatiewetbepalingen. Geen huidskleurtoets dus in het spreidingsbeleid. Je komt altijd uit op een regel die voor iederéén geldt. Niet alleen voor zullie, maar ook voor ons, voor jou en mij. Wie wil een wet die ons kan dwingen te verhuizen uit onze leuke ‘witte’ buurt?

Wie roept om strengere straffen, echte gevangenissen in plaats van die zogenaamde luxe hotels, verbod op poepende honden en alles waar ie maar last van heeft, die moet eens bedenken hoe hij of zij zelf behandeld zou willen worden in dergelijke omstandigheden. Wordt daar bij de kabinetsformatie nog rekening mee gehouden?