KAVEL

Laatst trof ik op tv een aflevering van de serie Democratie voor beginners. De hoofd­scho­tel was deze keer het inrichten van een democratie vanuit een dictatoriaal bewind, maar ik wil het hier hebben over een aspect van democratie dat Paddy Ashdown naar voren bracht.

Ashdown zat er middenin, als bestuurder van Bosnië-Herzegovina namens de internationale gemeenschap, maar haalde een kwestie aan uit zijn verleden als par­lementslid in Engeland: hij werd eens door zijn kiezers aangesproken op zijn stand­punt over de doodstraf. Zij hadden hem gekozen, hij moest dus doen wat zij zeiden en zij waren ervóór.

Hij legde zijn achterban uit dat zij hem gekozen hadden om voor en namens hen afwegingen te maken over staatszaken. Hij had goede argumenten tegen de dood­straf en als hen dat niet beviel dan konden ze hun ongenoegen uiten door de vol­gende keer niet meer op hem te stemmen.

Ashdown treft precies de kern van de democratische afvaardiging: je zit er niet alleen voor jezelf, maar wel altijd met je eigen beoordelingsvermogen. Wat je ook beluisterd hebt, je hoeft het niet steeds eens te zijn met wat er beweerd werd.

Een wethouder in onze kleine stad Houten, die namens een lokale partij in het col­lege zit, zegt zoiets ook vaak, vooral als hij veel tegenstand treft en dan valt het zel­den lekker. Het belet me niet het met Ashdown hartgrondig eens te zijn en het is een mooi bruggetje naar de lokale politiek.

Ook hier vinden kiezers dat er naar hen geluisterd moet worden en gelijk hebben ze, zij het niet altijd met de zaken die ze aandragen.

Zo bracht een inwoner me alweer een tijd geleden een zaak onder de aandacht met kavels in de vrije sector. Iemand die er van de gemeente al eens een gekocht had, “kreeg” er binnen een paar jaar weer een, terwijl iedereen vijf jaar moet wachten om er weer een te mogen kopen. De gemeente had de kavel in kwestie uit de publieke verkoop gehaald en verkocht aan een aannemer die er een huis op ging zetten en dat meteen verkocht had. Aan die iemand, precies. Een schandaal! Dat stonk toch, daar moest toch werk van gemaakt worden?

Nou, dat vond ik dus niet.

Een ander raadslid vond dat kennelijk wel, dus de geur van schandaal zal er nog lang aan blijven hangen, omdat hij zo goed naar de kiezer luisterde en een dossier­onderzoek verlangde.

[mei 2004]