INTERVIEW
Het volgende zal u niet ontgaan zijn (ik citeer uit een bericht van de NOS):
“De 17-jarige Mayra Avellar uit Brazilië heeft de Kindervredesprijs gewonnen. In de Ridderzaal in Den Haag kreeg ze de prijs uit handen van bisschop Desmond Tutu. Mayra zet zich sinds haar elfde jaar in tegen het geweld in de sloppenwijken van Rio de Janeiro. Elk jaar komen door het geweld duizenden kinderen om het leven.”
Ik zag de prijsuitreiking op tv, de Ridderzaal goed gevuld, onder meer met een horde verslaggevers in beeld en geluid die moeilijk over het hoofd te zien was. Enkelen van de verslaggevers vonden zich na afloop een weg naar de bisschop en de jonge vrouw. Vraagt er een aan Tutu: Waarom heeft ze de prijs gekregen?
De bisschop leek even na te denken over een antwoord, onderwijl zijn gezicht vertrekkend tussen lach en verontwaardiging, en barstte toen uit: Man! Heb je niet gehoord wat ze zei!?
Ik vond dit antwoord al meer dan voldoende, maar het was wel mooi dat hij ten overvloede zei hoeveel respect hij voor haar had en daarbij diep voor haar boog.
De interviewer drong ook maar niet verder aan, in elk geval niet voor camera en microfoon. Zag hij de onbenulligheid van zijn vraag in of heeft de regisseur hem weggedrukt? Hoe dan ook, zelden zag ik een interviewer zo doeltreffend op zijn plaats gezet. Was minister Vogelaar maar zo begenadigd geweest als deze bisschop…
Hoewel ik zijn religieuze opvattingen meestal niet deel, heb ik altijd veel met Tutu opgehad. Zó ontwapenend, en met een gevoel voor humor die mij aanspreekt. Sinds zijn reactie op die vraag voor de tv kan hij voor mij helemáál niet meer stuk.
U weet, ik ben niet geheel vrij van vooringenomenheid tegen de media. Maar laat ik toch eens proberen het positief te benaderen. Tenslotte roep ik altijd dat journalisten er zijn om mij nieuws te brengen en wel in de vorm van feiten.
Ik zit niet op hun mening te wachten, ik wil weten wat wij zien, of wat zíj zien, als het op de radio is. Vraag je iemand wat, stel dan een open vraag. En, laten we eerlijk zijn, de vraag aan Tutu wás een open vraag. Alleen, als de tv-kijker net zijn ogen zit te deppen na de ontroerende woorden van de prijswinnares en je stelt dán die vraag, dan snap je het niet. Dat zag Tutu meteen.
[december 2008]
