“Houd het doel voor ogen, dan verdwaal je niet”

Over een paar weken gaat het er weer van komen. Op die mooie ochtenden in februari en maart. Met een beetje geluk vriest het licht, in combinatie met een heldere blauwe lucht en beetje zon. En daar lopen we dan in de wijken van Houten. Rode jassen aan en met een bos rozen onder de arm. Aanbellen en in gesprek gaan met inwoners van Houten. Ik houd er van. Veel PvdA-ers houden hiervan.
Want discussie en dialoog doet ons bloed door de aderen stromen. En we hebben wat te vertellen. Dat moeten we ons realiseren. Natuurlijk is het ook weer een uitgelezen kans om te luisteren naar wat er leeft bij de inwoners van Houten, maar dit is óók de tijd en de tijdgeest dat mensen willen weten waar je voor staat. Waar de PvdA voor staat. Juist in tijden van populisme en onzekerheid, snakken mensen naar een handvat, een plan en een koers. De PvdA kan bogen op waarden die richting geven aan onze politiek: bestaanszekerheid, gelijkheid, emancipatie en solidariteit. Laten we dat verhaal vanuit ons hart aan de mensen vertellen.

Op kerstavond is Arie Groenevelt, de man die dit zijn hele leven met overgave gedaan heeft, overleden. Zijn motto was ‘Houd het doel voor ogen, dan verdwaal je niet’. Dat is een net zo eenvoudige als krachtige leidraad voor de PvdA. Want het is niet altijd eenvoudig om het eigen geluid voor het voetlicht te brengen in de dynamiek van het dagelijks leven. En in de politieke en bestuurlijke beslommeringen kun je makkelijk verdwalen. Zonder krachtig leidende waarden, vervagen visies en is er alleen nog sprake van belangenbehartiging. De prestatie van Arie is dat hij de vakbeweging heeft getransformeerd naar een maatschappijkritische beweging, die verder gaat dan het behartigen van belangen.
Er is nog een les die we van hem kunnen leren. Laat nooit een kans voorbij gaan om een discussie over je kernwaarden te voeren. Ik zie hem nog zitten voor onze verkiezingskraam op de markt, in een witte tuinstoel die we voor hem meegenomen hadden, omdat staan met zijn slechte knie er niet meer in zat. Zichtbaar genietend in debat over de sociaal democratie. En als je geluk had, ging het vingertje ook nog omhoog om zijn stelling kracht bij te zetten.

De derde les van Arie is dat je niet bang moet zijn voor het sluiten van compromissen. Het past niet bij zijn imago van onverzettelijkheid en hij krijgt er in de publieke opinie vaak niet de credits voor, maar hij heeft wel aan de basis gestaan van wat we nu het ‘poldermodel’ noemen. Arie realiseerde zich dat in een veelstromenland als Nederland compromissen noodzakelijk zijn. Wat we willen, wordt begrensd door wat we kunnen. Maar juist als je weet dat er compromissen nodig zijn, moet er een waardenstrijd aan vooraf gaan. Want als dit ontbreekt wordt niet duidelijk wat je had willen bereiken en verliest het compromis zijn waarde.

Mijn oproep aan onszelf is om de lessen van Arie ter harte te nemen als we ons verhaal vertellen. Ieder op zijn of haar eigen manier, bij het canvassen, op de markten, bij de buurtsuper. Ik ga je niet vertellen wat dat verhaal is. Ik ben er van overtuigd dat een verhaal dat gebaseerd is op onze waarden en dat van betekenis is voor jou als mens, mensen verbindt.

De PvdA wenst iedereen een heel goed 2018!