ENG

Mensen die zo zichtbaar de dood steeds meer nabij komen als de paus, krijgen iets sneus als het dan eindelijk zover is. De vraag waar je was toen bekend werd dat hij of zij overleed, is dan minder snel te beantwoorden als bij de moord op John F. Kennedy of Wilhelmus S.P. Fortuyn.

Vandaag weet ik natuurlijk nog dat ik op de avond van ’s pausen heengaan in gezel­schap was van mensen die zich vrolijk maakten over het aangegeven tijdstip van overlijden in verband met een zeker zilveren hamertje, maar over een paar jaar?

Ik had het de laatste jaren met hem te doen, met Karel Woytila. Wat zou ik doen in het zicht van het onafwendbare, dacht ik vaak, bijvoorbeeld als ik zag hoe de bekla­gens­waardige kerkvorst op het laatst nog door onzichtbare handen voor het open raam van zijn woonvertrek geschoven werd. Daar zat dan de geestelijk leider van miljoenen gelovigen, van wie ontelbaren nog door zijn dood geschokt zeiden te zijn, ondanks zijn langdurige, openlijke aftakeling.

Voor nog veel meer miljoenen in de wereld zal het condoom deze overleden paus aankleven. Zoals velen Pius XII associëren met een rol bij de holocaust, zo zullen velen zich Johannes Paulus II herinneren in verband met de miljoenen doden door aids, die grootschalig condoomgebruik had kunnen voorkomen.

Zou dát nu zo’n duivels dilemma zijn? Je zou veel levens hebben kunnen redden door veilig vrijen met condoom aan te bevelen, maar je hebt het niet gedaan omdat mannen immers niet eens de vrouw van de buurman mogen begeren, laat staan enige zonde met haar begaan? (Het valt me opeens in dat er in de tien geboden niet expliciet staat dat vrouwen niet de man van de buurvrouw mogen begeren. Nou ja, laat maar.)

Ik vrees dat het niet eens een dilemma gevonden wordt. Hoezo, gewetensnood? Seks buiten het huwelijk mag niet, dus waar hébben we het over? En trouwens, condooms bij seks bínnen het huwelijk mogen ook niet.

Het mag niet, dus hoef je er verder niet over na te denken.

Je zou kunnen zeggen dat er schoonheid schuilt in zo’n eenvoudige denktrant, maar voor mij heeft het meer iets engs. Je komt die denktrant namelijk vaker tegen; bij­voorbeeld bij mensen die zo gemakkelijk roepen, dat je niets te vrezen hebt als je niets op je kerfstok hebt.

Dan heb ik toch liever een rechter die Samir A. vrijspreekt.

[april 2005]