Door op 4 september 2006

CONTRASTEN

In vakbondskringen bestaat weinig sympathie voor investeerders die bedrijven opkopen, met de botte bijl saneren, splitsen en met vette winst weer verkopen. Ook minister van EZ Joop Wijn lijkt zich er opeens zorgen over te maken. Hij deed er op de radio nogal krasse uitspraken over. Nu vraagt hij zich in een artikeltje in De Volkskrant op 26 augustus af ‘of er nog wel een juiste balans is tussen de financiële belangen van investeerders en de andere belangen van bedrijven’. De krant vervolgt: Hij vindt oud-bestuurders Jan Kalff van ABN Amro en Aad Jacobs van ING aan zijn zijde.

Bij die laatste naam veerde ik op. Aad Jacobs? Meer dan tien jaar geleden zei Jacobs, geconfronteerd met een uitspraak van een van z’n voorgangers bij ING, over de verharding van de bedrijfscultuur onder Jacobs’ bewind: ‘Ik kan in mijn functie  moeilijk zeggen: “We moeten de werkloosheid aanpakken, brengt u mij maar vijfduizend werklozen.” Ik ben machteloos, want ik heb daar de volmacht niet voor gekregen van de aandeelhouders.’

Daar maakte ík me toen zorgen over in m’n column, dat mensen zonder een rooie kop te krijgen andere mensen desnoods aan de bedelstaf helpen, als de koers van het aandeel maar op peil blijft. Wordt het nu zelfs Jacobs, die zich toen in mijn ogen al te gemakkelijk achter de aandeelhouders verschool, ook te gortig? Jammer dat hij nu nog machtelozer is dan toen, want met pensioen. Makkelijk praten.

Enfin, de macht van het kapitaal slaat om zich heen. En zelden zonder slachtoffers. Ik merkte destijds op dat de wet in ons land grote schade nog voorkwam en besloot mijn column met de kreet: “…maar de PvdA moet wel blijven opletten. Het sociale geweten mag niet alleen in handen gelegd worden van Groen Links en de SP. Die zitten niet in de regering.”

Keren wij terug naar het heden, bij de armoede.

Het SCP heeft een nieuwe, objectieve armoedegrens berekend, die lager uitvalt dan de vorige “norm”. De immer vriendelijke directeur, Paul Schnabel, legde op tv de bedoeling van zijn berekening uit, maar de immer wat zurige Agnes Kant van de SP bleef haar vrees uiten dat “de politiek” van het nieuwe getal misbruik zal maken en roepen dat het met de armoede wel meevalt.

Juist nu we niet in de regering zitten, zoals toen, en tegen verkiezingstijd, moet ik misschien mijn kreet van tien jaar terug maar weer herhalen.

 

[september 2006]