ASIEL

De opvang van asielzoekers in legertenten waar we onze jongens niet meer mee op pad zouden durven sturen, heeft van alle kanten voor veel verontwaardiging gezorgd. Dat die zwarten nog durfden klagen óók, dat was helemáál het toppunt. Gelijk terugsturen! Of nog beter: door naar Zwitserland, daar mogen asielzoekers in de open lucht slapen. Dat zou ze leren klagen.

Natuurlijk weet je dat er mensen zijn die zo over asielzoekers denken, maar derge­lijke uitspraken verwacht je niet uit de mond van een bekende. Dus toch. Het werd wel niet zo grof gezegd als in de bloemlezing hierboven, maar ik kon het niet over m’n kant laten gaan en bracht naar voren dat het je maar zal gebeuren, dat ze jouw dorp met de grond gelijk maken en jou ook, als je niet maakt dat je weg komt. Zo had de aange­spro­kene het nog niet bekeken. Nee, hij bedoelde ook eigenlijk al die económische vluchtelingen. Dáár moesten ze wat tegen doen. Maar wát dan? vroeg ik. Wat zou jij doen in hun plaats? Verwarring.

Ik herinnerde me een documentaire die ik een tijdje terug op de tv zag en vertelde in het kort waar die over ging.

Een reisbureau in het verre, arme oosten organiseert reizen naar het rijke westen. Enkele reis, maar wel voor minstens de prijs van een retour, want er moet het nodige geregeld worden aan valse papieren en zo. De familie brengt voor de meest getalenteerde zoon (nooit voor een dochter) het geld bijeen en de jongen vertrekt. Het land van bestemming blijkt helaas niet het beloofde land te zijn. Werklozen hebben ze ook dáár al genoeg, dus vindt hij zichzelf terug op het strand, snuiste­rijen verkopend aan toeristen. De avonden in het tehuis voor daklozen worden besteed aan het schrijven naar huis. Hoe goed het wel gaat met hem. De camera registreert de verrukking van moeder die de brieven ontvangt en de buurt deelge­noot maakt van het succes van haar zoon. De buren hebben ook een zoon die veel in zijn mars heeft, maar hier geen vooruitzichten, wenden zich tot het reisbureau enzovoorts.

Tjonge, ja, het is toch wat, zo had ie het nog niet bekeken. Je zou toch eigenlijk dáár wat moeten doen om te voorkomen dat die jongens zich in het ongeluk storten.

Hè, hè, het is me gelukt om hem de andere kant van de medaille te laten zien. Samen komen we op ontwikkelingshulp en particuliere initiatieven als Terre des Hommes en Foster Parents. Dat Foster Parents met individuele hulp zorgt dat kinderen in de derde wereld een kans krijgen. Kans om wat te bereiken als meest getalenteerde zoon van de familie.

Het ís niet zo simpel…