ZAPPEN

Collega-columnist LvZ maakte met zijn @pestaartje (Het Trefpunt 10 oktober jl.) de lezer die het nog niet had opgemerkt, attent op de “ZwerfAfvalPakkers”, mensen die onbezoldigd op de openbare weg het afval opruimen dat anderen daar depone­ren of onbewust achterlaten. Ik weet niet wat erger is.

LvZ maakte meteen een paar luikjes in mijn herinnering open. Natuurlijk allereerst het oude rijmpje dat ik in mijn opvoeding meekreeg: Laat niet als dank voor ’t aange­naam verpozen de eigenaar van ’t bos de schillen en de dozen. Niet dat dat altijd hielp, want vaak zag het er op straat toen ook niet zo opgeruimd uit, maar goed, de straat is dan ook geen bos… Wel was de sociale controle toen een slagje anders dan tegen­woor­dig: als je per ongeluk toch iets op straat gooide, was er vaak wel iemand in de buurt die vroeg of je dat bij je moeder thuis ook deed. En je raapte het weer op.

Bij onze generatie was het er kortom genoeg ingewreven om later in de opvoeding van onze kinderen weer duidelijk te maken dat je afval in een vuilnisbak gooit en niet op straat. En is er geen vuilnisbak in de buurt, neem dan je rommel maar mee naar huis. Van die dingen.

Het doet me plezier ook weer bij onze kleinkinderen te zien dat de lessen die wij hun ouders meegaven, netjes zijn doorgegeven. Gek eigenlijk: als het zo makkelijk is om een gewoonte door te geven, waarom lopen er dan toch nog zoveel mensen rond die dingen op straat achterlaten die ze bij hun moeder thuis niet op de grond zouden durven gooien? Misschien omdat niet doorgeven nog net iets makkelijker is? Of is het een soort verzetsdaad? Zo van: thuis mag het niet, maar hier zien ze het lekker toch niet?

Ik herinner me een voorbeeld dat mijn verstand te boven gaat: Met de kleinkin­de­ren bij de speeltuin in Artis viel mijn oog op een bankje met aan beide kanten een kloeke vuilnisbak. De ene zo goed als leeg, de andere met een kop erop en een zootje troep ernaast! (zie foto)

Binnenkort wordt in Houten weer de ZAP’er van het jaar gekozen. Je kunt zappers voor de prijs voordragen. Ik weet er best wel een paar, zoals die in mijn stukje van vijf jaar geleden, maar ik betwijfel of die dat leuk zouden vinden. Ik blijf in elk geval wel gewoon “zappen”. Warm aanbevolen!

[oktober 2012]