RETORIEK

Het ging al snel mis: de presentator zei in zijn inleiding dat hij met de politici aan tafel ging praten over de toestand van Europa en de euro. Hij gaf het woord aan de liberaal. De politici in Brussel, benadrukte deze, waren te weinig doordrongen van de noodzaak tot bezuinigen. Er zijn eurolanden die te veel hebben uitgegeven, die moeten daarom dus nu bezuinigen. Vervolgens kreeg de socialist het woord, die zijn opponent inwreef dat machinaties in de financiële, kapitalistische wereld die landen met een enorme schuldenlast hebben opgezadeld, en dat dáár iets aan gedaan moet worden. Nou, vond de liberaal, als we gingen doen wat er in het verkiezingsprogramma van de socialist staat, dan waren we nog verder van huis.

Het gesprek was dus binnen de minuut weg bij Europa en als de presentator niet had ingegrepen, dan ging het nu nog over de ideologische verschillen tussen de VVD en de SP, want daar heb ik het over: Buitenhof met Stef Blok en Emile Roemer. Emile was meteen niet meer de gewoonlijk goedlachse leider van de SP die we kennen. En hij had er alle redenen toe, want Blok trok een fors blik retoriek open, ook toen het weer over Europa ging, die weinig met de werkelijkheid te maken had. Ik noem een paar voorbeelden.

Roemer vond dat de Europese leiders tot dusver niet genoeg gedaan hadden om de eurocrisis te bestrijden. Komt Blok eerst met een lofzang over Ruttes bemoeienis in de eurotop en zegt dan jezuïtisch dat je dus niet kunt zeggen dat er niets gedaan is. Dat had Roemer dan ook niet gezegd…

Toen Roemer bepleitte dat, in plaats van te bezuinigen, de staat industrie en werkgelegenheid in Nederland zou moeten stimuleren, onder andere door werknemers beter te laten betalen, repliceerde Blok dat ‘helaas’ bedrijven hun fabrieken verplaatsen naar Oost-Europa als de loonkosten te hoog worden. Vrijwel in één adem riep Blok dat de Nederlandse tuinders dan ook wel konden inpakken, want dan kocht niemand meer hun tomaten. Alsof die tuinders hier niet allang drijven op goedkope arbeidskrachten uit het oosten!

Ik werd er, kortom, niet veel wijzer van. Eén gedachte drong zich wel aan mij op: de VVD roept zo graag dat we nu eenmaal allemáál moeten bezuinigen, nu we een recessie hebben. Klinkt bijna als: samen de schouders eronder. Waarom hoor ik dat nou nooit van de VVD als er eens genoeg geld is om eerlijk te verdelen?

Prettige feestdagen!

[december 2011]