HUID

Het is lang geleden dat je iets kon kopen met een muntstuk dat echt ongeveer de waarde had van wat je ervoor kocht. Het materiaal waar onze munten tegenwoor­dig van gemaakt zijn, is maar een fractie waard van wat erop staat.

Je kunt kortweg stellen dat geld niet meer bestaat. We leven in een stelsel van beloftes. Je hebt wat gedaan voor je baas of voor een opdrachtgever en je krijgt daar geld voor. Denk je. Op je bankrekening staat na een tijdje een getal dat over­een komt met het bedrag dat je had afgesproken. Het getal geeft aan dat je erop moet vertrouwen dat jouw bank je daarvoor bankbiljetten en munten geeft als je daarom vraagt. Meer niet.

Enfin, het zou nog een heel verhaal worden als je bedenkt of je nog wel kunt vertrouwen in de waarde die op die biljetten en munten staat.

Dat je de huid van de beer niet moet verkopen voordat je de beer geschoten hebt, is een oud Nederlands gezegde. Zo leven we dus al jaren niet meer. Hoe lang al niet handelen we in huiden van beren die nog geboren moeten worden, als ze al niet uit­gestorven zijn.

Sinds de kredietcrisis banken liet omvallen, weten we wat de beloften van banken nog waard zijn. Tenminste, als je dacht dat je nog geld op je rekening had staan. Heb je geld geleend, dan word je door de banken tot de laatste cent aan je contract gehouden. Jij wel, maar zelfs pensioenfondsen garanderen tegenwoordig niet meer dat jouw pensioen hetzelfde blijft, al was het maar nominaal.

Wonderlijk is wel dat we desondanks nog steeds denken in die huiden die nog niet eens bestaan. In het Groentje las ik bijvoorbeeld deze week “Gemeenteraad schuift met geld voor nieuwe Bogermanschool”.

Al bijna klassiek: schuiven met geld dat we nog niet hebben. De gemeente ver­plaatst een school van een plek in Houten naar een andere plek in Houten. Daar­voor moet een schoolgebouw worden afgebroken en een nieuw gebouwd. Dat kost een boel geld en als alles klaar is en betaald, is het geld weg en heb je alleen nog ergens een stuk grond. Ik begrijp dat er nu gekissebis is over de bestemming van de geschatte opbrengst van die grond, die dus voorlopig nog niet verkocht is.

Mag ik als belastingbetaler begrijpen waarom nu geld gereserveerd moet worden dat we nog niet hebben, terwijl we al weten dat we zeven miljoen moeten bezui­nigen?

[april 2011]