WANG

Je moet altijd oppassen met conclusies trekken uit beweringen die je in de krant leest. Vooral koppensnellers zoals ik. Zo zou minister Rouvoet volgens een kop op de voorpagina van De Volkskrant gezegd hebben: “Onze critici, die zijn conser­va­tief”. (Ik dacht er meteen een accentje op de i van die bij.) Een hoofdpunt boven het artikeltje luidt “De leider van de ChristenUnie dient zijn critici ‘licht geamu­seerd’ van repliek”.

De toon leek me gezet, maar gelukkig bleek de reportage verderop in de krant genu­anceerder dan deze prikkelende inleiding. Ik ben er alleen nog niet achter waar­om daar de kop “De andere wang” boven stond. Zal wel aan mijn tamelijk vluchtige Bijbelkennis liggen.

Ik word langzamerhand een beetje moe van die verenigde christenen. Ze waren gemiddeld gesproken al geen betere mensen dan andere en dat zijn ze ook niet gewor­den doordat het clubje van Rouvoet nu deelneemt aan het landsbestuur.

Volgens columnist Jan Blokker beginnen ze praatjes te krijgen…

Natuurlijk hebben de media van de linkse kerk er schuld aan dat de zogenaamde pijnpunten van de ChristenUnie zoveel aandacht krijgen. Columnisten zouden de christelijke politiek met hoon overladen hebben.

Ja, dank je de koekoek! Ze vrágen erom. Het ís toch ook bespottelijk dat een ambtenaar zich met de ethische kanten van een huwelijk zou mogen bemoeien? (Als er goede redenen zijn om een huwelijk te verhinderen, dan staan die heus wel in de wet, hoor.) Het ís toch ook irreëel te menen dat een abortuswet of een eutha­nasiewet wel even teruggedraaid kan worden?

Zonder enige hoon wil ik dan toch nog maar eens die abortuswet als voorbeeld nemen. In de wet is geregeld dat vrouwen, als ze dat per se willen, gebruik kunnen maken van de diensten van een arts om op medisch verantwoorde wijze hun zwan­gerschap af te breken. Kúnnen maken. Als ze wíllen. Zonder dat betrokkenen zich voor de strafrechter moeten verantwoorden. De wet staat het onder voorwaarden toe, niemand wordt door de wet tot abortus gedwongen.

Wees daar nou es tevreden mee, vooral de achterban van de heer Rouvoet, in plaats van te morren, zoals mevrouw Lont uit Amsterdam, die vindt dat ze nu ‘verplicht is om kwesties als het homohuwelijk en euthanasie te verdedigen’. Verplicht, ja. Loyaliteit heet dat.

Misschien is dát wel de diepere gedachte achter die titel: dat je het verstand erin moet blijven sláán tot ze het snappen, of geen wangen meer over hebben.

[mei 2007]