VERZET
Vanaf de eerste dag dat hij gepresenteerd werd als de man van het CDA, heeft Balkenende in mijn ogen nooit het voorkomen gehad van een leider. Maar och, dan probeerde ik telkens weer afstand te nemen en te denken dat hij toch wel íets moest hebben, dat het CDA hem die positie kon bieden. Ik zag de persiflages op tv en dan dacht ik, nee, wílde ik denken: zó erg kan het toch niet zijn. Ik bedoel: zo’n vergelijking met Harry Potter, het is toch te gemakkelijk. Die vaak platte grappen over zijn ontstoken voet, ze waren wel erg goedkoop. Pijnlijker meestal voor de bedenker dan voor het mikpunt van de spot.
Maar ja, dan begon het mikpunt over grensoverschrijdende satire en dan dacht ik toch ook weer: je vraagt er wél om, vader. Ik begon steeds meer het gevoel te krijgen dat het vechten tegen de bierkaai was om jezelf steeds maar weer te dwingen iets positiefs over de man te bedenken.
Vandaag moet ik het dan eindelijk maar eens bekennen. Ik ben óm. Mijn verzet is gebroken. Waardoor?
U herinnert zich de grootscheepse tv-actie voor de tsunamislachtoffers, dat beeld van een kirrende Paul de Leeuw tegen de achtergrond van een tribune vol prominenten, onder wie Balkenende, die aan de telefoon de giften voor de slachtoffers zaten te noteren. Af en toe was Paul zo blij met weer een nieuwe mijlpaal in giftenland, dat hij spontaan de gelegenheidstelefonisten bestormde en kuste. Dat overkwam ook Balkenende, terwijl hij nog zat te bellen. Terwijl deze zijn gesprekje netjes afmaakte, vlinderde Paul alweer ergens anders heen om zijn egoshow voort te zetten.
Korte tijd later zag ik Balkenende weer op de tv, toen hij met de kusscene werd geconfronteerd. Wat doet onze eerste minister? Gaat ie uitleggen dat ie er niets aan kon doen, want hij zat te bellen!
Ik heb nog nooit zo paf gestaan, gezeten of weet ik veel. De leider van de regering van een land met toch nog ruim 16 miljoen mensen verontschuldigt zich in het openbaar dat hij er niets aan kon doen dat hij gekust werd door een man!! Daar kan ik toch niets positiefs meer van vinden? Dan heeft de man daarmee toch definitief als leider afgedaan?
Ik doe nog één wanhoopspoging: als iemand mij een plausibele reden kan geven voor het infantiele gedrag van de minister-president, wil ik nog even blijven proberen hem voor vol aan te zien.
[maart 2005]
