COLUMN

Schrijft Folkert Katz in de PRO van maart: “En wat het sterkst aan al die brieven opvalt, is dat het ‘gewone volk’ zo ongeveer met dezelfde vragen worstelt als de hotemetoten aan de top. Werkelijk driekwart van de inzendingen gaat over de identiteit van de sociaaldemocratie in een veranderende maatschappij. Verkiezingen of geen verkiezingen, we moeten eerst in analyse wie we zijn.”

Kletskoek.

We weten donders goed wie we zijn, alleen breken we ons eeuwig het hoofd over de vraag hoe we de rest van Nederland zo gek krijgen om bij de verkiezingen op ons te stemmen.

Als er sodeju één partij is van mensen die weten hoe het moet, dan is het de PvdA wel. Kom kijken bij een congres.

Wat mij opvalt is niet dat het ‘gewone volk’ met vragen worstelt, maar dat de top ermee worstelt. De top, die bestaat uit partijgenoten die we gekozen hebben voor leidinggevende en bestuurlijke functies. Omdat we menen dat ze daarvoor geschikt zijn. Omdat we vertrouwen dat ze onze ideeën vorm zullen geven. Of desnoods omdat we blij zijn dat tenminste iemand bereid is de klus te klaren.

De boodschap die onze leiders mee krijgen is duidelijk: kijk naar de slagzinnen die we bedenken, elke verkiezing opnieuw, gesteund door een verkiezingsprogramma.

Als we gewoon weer eens zouden zeggen waar het op stond? Wat we willen en waarom. In onze congressen weten we het zo goed.

Zeggen waar het op staat en dan niet inbinden omdat het bij anderen niet zo lekker blijkt te vallen. Let wel, we moeten natuurlijk geen onzin roepen. Wat niet kan dat kan niet. Maar laten we gewoon durven te zeggen wat wij zouden doen als we het voor het zeggen hadden. En niet een beetje durven, zodat je voor nieuw flinks wordt uitgescholden.

Probeer niet de kool en de geit te sparen. Laat draaierij aan andere partijen over. Door draaierij heeft het woord  politiek zijn kwalijke betekenis gekregen. Met die politiek krijg je de kiezers niet achter de tv vandaan om naar een stembus te komen.

Durf, geestdrift, strijdlust: dat zijn begrippen die mensen aanspreken.

Er is een wereld te winnen, zei Joop den Uyl.

Winnen betekent strijd, niet analyse.

[april 1992]