ZIEK

Opland gaf het in de Volkskrant aardig weer: de beklemmende sfeer die ook de namen van de Borgia’s en de Medici’s bij mij oproepen sinds de geschiedenislessen uit mijn schooljaren. Eind 15e, begin 16e eeuw schuwden de machthebbers geen middel om hun doelen te verwezenlijken. Daar werd niet kinderachtig over gedaan. Lees er Machiavelli maar op na. Rivalen, maar evenzo bondgenoten met onwelgevallige ideeën werden afdoende uit de weg geruimd, als het met intriges niet zo erg wilde lukken.

Niet geheel toevallig werd in die tijd ook anders omgesprongen met het proletariaat. Armenzorg was niet meer dan liefdadigheid om een plek in de hemel te verwerven. Nee, niet voor de armen in kwestie, maar voor de liefdadigheidsbedrijvers. De armen moesten maar gewoon hun fatsoen houden en veel bidden om in de hemel te komen. Wie ziek werd mocht hopen dat het lijden kort zou zijn.

Ook tegenwoordig nog is er een verband tussen de mate van armoede en de kans op het krijgen van een ziekte, zoals onlangs een onderzoek heeft aangetoond.

Uitgerekend iemand van het CDA gooit een nieuwe eis op tafel bij de discussie over de invoering van het plan-Simons: invoering van een verplicht eigen risico voor de ziektekostenverzekering, of het hele plan-Simons van tafel.

Wie wordt door een verplicht eigen risico het meest getroffen? Je kan het zelf bedenken: natúúrlijk het armste deel van de bevolking. De grootste kans om ziek te worden en een inkomen dat al te laag is zónder dat je een aanvullende verzekeringspremie moet betalen, laat staan dat je er het bedrag van het eigen risico mee kunt betalen.

Mensen met geld kunnen wel voor zichzelf zorgen en hebben alláng een vrijwillig eigen risico, omdat ze dan minder premie hoeven betalen en nóg rijker kunnen worden.

Vraag nou niet aan mij wie arm is en wie niet, of wat we onder armoede moeten verstaan. Deel alleen maar mijn verbijstering dat het een eis van het CDA is. En dat de pers het kritiekloos na papegaait, terwijl zij toch zo vindingrijk is als erom gaat de PvdA een veeg uit de pan te geven.

Een PvdA-weerwoord heb ik trouwens nog niet vernomen, al blijf ik dezelfde media volgen waardoor ik van die nieuwe eis weet.

[april 1992]