Kort houden

Zaterdag 20 september kreeg ik een advies van mijn dochter; ‘papa, kort houden’. En ik kan achteraf zeggen, een goed advies.
Ik had mijn dochter meegenomen naar de heropening van de Loericker Stee, woonzorgcentrum in Houten.

Een mooi moment tijdens het weekend waarin ook de wereld alzheimerdag valt (zie deze site). Het wooncentrum biedt verpleeghuiszorg o.a. voor ouderen met dementie.

Het onderwerp dementie speelt een belangrijke rol in mijn werk als wethouder deze weken. Vorige week nog was ik te gast tijdens het alzheimer cafe in het Haltnahuis waar we met elkaar in gesprek gingen over onze ambitie om een dementie vriendelijke gemeente te worden.

Ik wijd al weer breed uit, dus tijd voor het passend advies; kort houden.

Terug naar afgelopen zaterdag, na twee toespraken waren we 20 minuten verder en mocht ik nog een openingshandeling verrichten met een woordje, samen met twee bewoners.
Je begrijpt het advies; ‘papa, kort houden’ nu misschien wat beter.
Het woordje hield ik kort, met vermelding van de opmerking van mijn dochter.
Thuis gekomen en kijkend naar een opname van die middag viel het mij op, hoe belangrijk de opmerking ‘kort houden’ voor mij is.
De opmerking is kort, de lading groot. Een klein inkijkje in mijn gedachten;

De afstand tot de zorg, kort houden
De verbinding tussen bewoners en familie, kort houden
De wachttijden in de zorg, kort houden
De lijn tussen professionals en bestuur, kort houden

Tijdens de rondleiding door het opgeknapte gebouw, waar kunst, groen en beweging op een creatieve en functionele manier zijn gebruikt, sprak ik ook met verschillende bewoners. Zo ook een mevrouw, zij woonde er nog niet zo lang en moest erg wennen. Het woonzorgcentrum was nog niet haar thuis. Mevrouw had ook een bijzonder horloge om, doorvragen leerde mij dat deze was om de verpleging te waarschuwen als ze hulp nodig had. Eerste gedachte, handig.
Mevrouw valt stil en vertelt me vervolgens dat ze gisteren gevallen was en tussen de 20 en 30 minuten heeft moeten wachten tot ze geholpen werd.
Het horloge heeft geen cijfers en geeft de tijd niet aan, echter het gevoel van machteloosheid en verdriet spreekt uit haar woorden, ze voelt zich niet thuis en dan duurt alles lang.
Ik weet dat de medewerkers van het woonzorgcentrum hun best doen en roeien met de riemen die ze hebben.
Toch blijft de opdracht ook hier wat betreft afstand en tijd, kort houden!

Mensen hebben mensen nodig. In een woonzorgcentrum als dit vraagt dat veel van inwoners, medewerkers maar ook van familie en vrienden. De mantelzorg is dichtbij, maar laten we die niet kort houden maar bijzonder intensief en lang koesteren.

Ik ben overtuigd dat mevrouw zich thuis gaat voelen, wel zal zij en ook wij, er aan moeten wennen dat de zorg volop in beweging is en de veranderingen in de zorg nieuwe afstanden zal creëren. Afstanden waarbij het advies van mijn dochter goed past, papa kort houden.

Jocko

Hier een video impressie.
Kijk hier voor meer informatie over de Loericker Stee.