Door op 21 april 2003

VAL

Nee, ik ben niet ontroostbaar over de afgebroken kabinetsformatie. Hoeven we ons niet meer te ergeren aan het gebrek aan zichtbare voortgang en aan het toenemende gespeculeer van de media over de afloop. Liefst gekoppeld aan adviezen wat Wou­ter en Jan Peter wel zouden moeten doen. Als je die commentatoren hoort en leest, vraag je je af waarom zij nooit in de politiek gegaan zijn. Als je het zo goed weet? Enfin, na de verklaringen die ik sinds donderdag van de hoofdpersonen gehoord heb, denk ik: één-nul voor Wouter.

Kopte zaterdag De Volkskrant: ‘Voor Balkenende lijkt de vrije val begonnen’. Erg hè? Op de radio hoorde ik ook al dat 65% van de ondervraagden Balkenende als premier niet ziet zitten. Zouden de formatiebesprekingen toch nog ergens goed voor geweest zijn.

In Irak is ook heel wat gevallen, de afgelopen weken, roept ‘de coalitie’. Eerst viel de ene stad na de andere, toen het regime. Het zal wel, ik zie ook tv en lees de kran­ten, maar nergens nog een van de argumenten bevestigd gezien waarmee de coalitie zich in deze oorlog heeft gestort. OK, er lopen daar mensen rond die blij zijn dat Sad­dam Hoessein zichtbaar geen macht meer heeft, maar is dat omdat ze misschien een toekomst in democratische vrijheid tegemoet gaan of omdat ze nu straffeloos kunnen plunderen? En worden de nabestaanden van de Irakese slachtoffers erdoor getroost?

We moeten overigens die democratische vrijheid nog maar zien. Ik heb er een hard hoofd in. Het ziet ernaar uit dat de coalitie wel gedacht heeft aan het beschermen van oliebronnen, maar geen rekening gehouden met de enorme schaal waarop nu geplun­derd wordt. Het in stand houden van de infrastructuur was toch zo belang­rijk voor het Irakese volk, vond de coalitie? Daar hoort volgens mij bijvoorbeeld ook een functionerende politie bij.

Ik hoorde nog een interessant stukje discussie over Nederlandse deelname aan de kwestie. Femke Halsema betoogde dat Nederland geen troepen naar Afghanistan mag sturen als daarmee Amerikaanse troepen worden vrijgemaakt om in Irak aan de strijd deel te nemen.

Ik snap dat wel, maar als je zo’n redenering consequent gebruikt, dan kun je ook wel ophouden met ontwikkelingshulp. Elke cent ontwikkelingshulp geeft een rege­ring of een regime meer ruimte om een leger in stand te houden en zelfs atoom­bommen te maken, of komt indirect aan de rijke bovenlaag van het land ten goede. Hoe goed je ook je doelen selecteert vanuit het rijke westen.

Maar goed, de mezen buitelen door de bomen, de lijsters en de merels schreeuwen ons ’s morgens weer wakker, de lente zet gewoon door.

 

[april 2003]