REGERING
Vroeger had iedere omroepvereniging zijn eigen sportprogramma en een daarvan werd, geloof ik, gemaakt door Barend en Van Dorp. Was het niet in dat programma dat te pas en te onpas een van hen riep: “En wat doet de regering? Geen moer!”?
Van de week moest ik daar weer aan denken bij de eerste nieuwsberichten over de gruwelijke slachting in Erfurt. Er was nog weinig meer bekend dan dat een leerling van een gymnasium achttien leerkrachten en leerlingen doodgeschoten had. De verslaggever wist nog weinig en moest toch veel zeggen, vond hij. (Het valt me opeens op dat veel radio- en tv-verslaggevers dat gemeen hebben met veel politici, of wat daarvoor doorgaat.) In een rijtje speculaties over de toedracht hoorde ik weer een verwijt aan het adres van de regering dat dit zomaar mogelijk was. Wat de regering daaraan wel dacht te doen? Nu hád de regering net wat gedaan, bij toeval was dezelfde dag door de Bundestag een wet aangenomen die scherper toezicht op wapenbezit beoogt, maar natuurlijk zal het niet genoeg gevonden worden. Immers, er gebeurt een ramp, en dus is de regering verantwoordelijk. Of anders de politiek. Vaak worden die twee ook nog achteloos door elkaar gehaald.
Erfurt, ruim 200.000 inwoners, deelstaat Thüringen, Oost-Duitsland. Hoever ligt Houten van Erfurt?
Stel je De Heemlanden voor. Zou daar ook zoiets kunnen gebeuren? Stel je een negentienjarige leerling voor. Een jongen, een jonge man in Houten. (Het zijn bijna altijd jongens of jonge mannen.) Zou die tot zo’n slachting in staat zijn? En, zo ja, hoe komt ie tot zoiets? Stel je zijn ouders voor. Wat weten die eigenlijk van hun zoon? Van zijn schoolresultaten, zijn liefhebberijen. Waar hij uithangt als hij niet thuis is. Hoe vaak hebben ze met hem gepraat? Over zijn slechte cijfers. De schietverenigingen waar hij lid van is. (Bestaan die in Houten? Volgens de gemeentegids nog niet.) Vermoeden ze dat hij spijbelt?
Van onze kinderen zeiden we wel eens: “Ze zijn nu twintig en nog niet aan de drugs. We hebben het ergste gehad.” Wij dachten te weten wat ze uitvoerden, maar wat weet je als ouders als je kinderen gewoon niet vertellen wat ze niet kwijt willen? Het komt in de beste families voor, zeggen ze. Is het uit machteloosheid dat we dan maar roepen dat de regering wat moet doen?
Natuurlijk móet “de regering” ook wel wat doen: op lokale schaal hebben we jeugd- en jongerenwerk nodig. En bepaald niet alleen de zondagsschool. Hoe lang hamert de PvdA in Houten er al niet op! Hoeveel generaties jongeren lang al? Hoorde ik tijdens de persconferentie van het nieuwe college van B&W, dat het er een begin mee gaat maken. Toeval zeker.
[februari 2002]
