Door op 15 september 2007

MENINGEN

’t Is overal wat. In Australië, waar we een week of wat vakantie hielden, zagen we toch vrijwel elke dag tv. Daar kwam op zekere dag een mislukte terroristische aan­slag in Engeland langs. Een Indiase arts, op tijdelijke verblijfsvergunning in Austra­lië, zou ermee te maken hebben. Hij had de pech familie van een van de aangehou­den verdachten te zijn. Een verre neef… De simkaart in een mobile telefoon die in Engeland gebruikt was, zou hij aan de verdachten gegeven hebben.

De hamvraag was of hij nou wel of geen terrorist was, die volgens de antiterreurwet uitgezet moest worden. Voor de zekerheid werd z’n vergunning maar alvast inge­trok­­ken. Na weken ging het helemaal niet meer over de schuldvraag, maar over het juridische gehannes over zijn uitzetting. Toen een hoge rechter tenslotte had uitge­sproken dat de arts zijn verblijfsvergunning niet ontnomen had mogen worden, wou die al lang niet meer blijven… Ik betwijfel of in Nederland aan de kwestie veel woorden vuil gemaakt zijn.

Terug in ons land vielen we met de neus in de boter! Commotie rond partijgenoot Jamie. Het gaat nergens anders meer over op de opiniepagina’s, lijkt het. Wat zou de tv in Australië erover gemeld hebben?

Denk nou niet dat ik de ernst van de bedreiging van Jamie probeer weg te relati­veren. Bedreiging en mishandeling zijn altijd ontoelaatbaar. Maar de escalatie van meningen over de zaak is verbijsterend. Nog even en je deugt niet meer als je de Steunverklaring aan het Comité van ex-moslims niet onderschrijft. Zoiets als het exploderende patriottisme in de USA na de aanslagen op 11 september. Berichten uit die hoek van de wereld meldden toen dat je al scheef werd aangekeken als je de Amerikaanse vlag niet dagelijks uithing.

Let wel: ik vergelijk de aanranding van Jamie niet met die aanslagen, maar de meningsvorming gaat wel dezelfde kant op. Wie niet mét ons is, is tegen ons. Ook een vorm van terreur, dat je op je woorden moet letten om de beschuldiging te vermijden dat je aan de verkeerde kant staat. Wat die kant ook moge zijn.

Voltaire zou eens iemand geschreven hebben dat hij diens mening verafschuwde, maar dat hij met zijn leven verdedigen zou dat die ermee kon voortgaan deze te uiten. Zoekend naar de juiste context van deze uitspraak, kwam ik een ander citaat van de filosoof tegen:

Meningen hebben op onze kleine planeet meer ellende veroorzaakt dan de pest en aardbevingen.

 

[september 2007]