Door op 9 februari 2006

HOOP

Ook zo uitgekeken naar de salarisafrekening van januari, ook wel loonstrookje genaamd? (Weet iemand nog waar die naam vandaan komt? Ik wel, maar dat is een heel verhaal. Opa vertelt, zo’n soort verhaal.) Ik eigenlijk niet zo erg, ik zit immers aan de goeie kant, materieel gesproken. Salonsocialist in optima forma, tenslotte.

Hoe dan ook, het nettobedrag was voor mij tientallen euro’s lager dan in december, dank zij de wettelijke heffing van 4,4% voor de zorgverzekering, maar overigens bijna helemaal gecompenseerd door een kleine pensioenverhoging en de veel lagere basispremie die ik aan mijn ziektekostenverzekeraar verschuldigd ben. Mijn pen­si­oen­uitkeerder vergoedt niet, zoals veel werkgevers, dat wettelijk deel, maar daar hoef ik dus ook weer geen belasting over te betalen.

Tot zover de direct zichtbare gevolgen van het nieuwe zorgstelsel. De minder draag­krachtigen kunnen misschien ook nog redelijk wegkomen, maar dan moeten ze wel zelf in de gaten houden dat het met die zorgtoeslag voor hen goed komt. Een subtiele vorm van genadebrood?

Misschien doet het de minister van VWS zelf niet zo veel, maar ik verdenk leden van dit kabinet ervan dat het ze wel een lekker gevoel geeft, dat mensen weer moe­ten komen vragen om compensatie. Als je het nou echt niet kunt betalen -laat eens zien wat je inkomen is?- dan willen we je wel een extraatje geven. Zoiets.

Ik hoefde dus al geen compensatie, maar ik hoef in het vervolg ook geen kosten meer voor huisarts en apotheek te betalen. Mocht ik de huisarts nodig hebben, wat gelukkig tot nu toe niet vaak gebeurde, dan kan ik me rijk rekenen door te beden­ken wat ik daar voorheen wel allemaal aan uitgaf. En ik hoef me nu nergens meer voor in te houden, dus dat is dik verdienen aan je kwalen en ziektes…

Dat klinkt stom, maar het is wel het soort redenering dat ik vaak hoor bij de uitleg door het kabinet van de “koopkrachtplaatjes”. Het lijkt wel of je erop achteruit gaat, maar denk eens aan al het geld dat je niet meer hoeft uit te geven. Per saldo ga je er misschien wel op vóóruit. Enfin, voor mij in elk geval geen achteruitgang.

Ander mooi voorbeeld is de afschaffing van het gebruikersdeel van de OZB, voor mij toch een voordeel van dik drie tientjes per maand, omdat mijn huis zo’n lekker hoge Woz-waarde heeft.

Hoe was dat spreekwoord ook maar weer? De duvel schijt altijd op de grootste hoop?

 

[februari 2006]