Door op 9 oktober 1999

GIDS

De nieuwe gemeentegids is uit. Kennelijk was de eindredactie in handen van de burgemeester, want de omslagfoto zegt minder over Houten dan over hemzelf. Voor een man die de raad zo bevlogen kan toespreken over investeren in de samenleving van Houten, had het meer voor de hand gelegen als ie gezorgd had voor een foto van iets Houtens. Maar goed, op zijn manier doet ie ook zijn best. De koningin staat er trouwens leuk op. Het is net of ze zojuist een kwinkslag geplaatst heeft waar ze zelf om moet lachen, terwijl de burgemeester nog staat na te denken of ie ‘m gesnapt heeft en of lachen wel gepast is.

Er mag overigens inderdaad wel wat gebeuren aan de samenleving in Houten. Voordat de gemiddelde Houtenees zijn betrokkenheid met Houten toont, moet er wel heel wat gebeuren. Zelfs als het om de eigen woonomgeving gaat, lijken de mensen nauwelijks belangstelling te hebben. Toen ik me vorige week bij de Meerkoet meldde bij de start van de wijkschouw in Schonenburg, dacht ik dat de opkomst heel behoorlijk was. Wethouder Lenstra verwelkomde het gezelschap en gaf het woord aan de ambtenaar die het evenement georganiseerd had. Deze had de goede ingeving om zichzelf voor te stellen en aan het gezelschap te vragen dit ook even te doen. Zonder de precieze getallen nog te weten, geef ik even een opsom­ming: de wethouder, vijf ambtenaren, onder wie de wijkbeheerder en een brand­weer­man, vier, vijf medewerkers van de woningbouwstichtingen, de wijkagent, een jeugdwerker, een PvdA-raadslid, de contactpersoon voor bewoners in Schonenburg en vijf, zes bewoners, van wie minstens vier uit één familie. (Nu ik toch bezig ben, is het misschien wel aardig om de hoofdzaken te noemen van wat de mensen bezig houdt, althans volgens het lijstje van de contactvrouw: hondenpoep, racende bromscooters, hangjongeren en foutparkeerders.) Hoewel het misschien voor die paar bewoners van Schonenburg die de moeite namen om te komen, aardig is om zoveel aandacht te krijgen, is het toch teleurstellend dat zo weinig mensen komen opdagen. Zou dat hetzelfde zijn als met de verkiezingen? Dat de mensen zo tevreden zijn dat ze de moeite niet nemen?

Ik ben er niet gerust op. Het is in dit verband opvallend te noemen dat er bij de wijkschouw die we zelf organiseerden, voor de gemeenteraadsverkiezing, meer bewoners dan officials betrokken waren. Misschien is het al wel zo erg dat de mensen niets meer te maken willen hebben met officiële instanties omdat ze er geen vertrouwen meer in hebben. Iets dat trouwens bijna letterlijk zo gezegd is tijdens de bijeenkomst op 2 september, over de plannen voor het nieuwe gemeentehuis, maar toen liepen de emoties soms hoog op. (Ik herinner me de man die de burgemeester ervan betichtte publiciteitsgeil te zijn.)

Hoe dan ook: een beetje meer wij-gevoel als het om Houten gaat, is geen overbodige luxe. Laten we hopen dat de commotie over de gemeentehuisplannen meer is dan een strovuurtje. Er is nu tenminste belangstelling voor de politiek. Als we die weten vast te houden…

[oktober 1999]