GEN

Het had nog wel zo duidelijk in de huis-aan-huisbladen gestaan: “de afdeling Houten van de ENFB houdt (…) een actiebijeenkomst voor veiligere fietsroutes richting Utrecht. (…) Doel van de avond is te bekijken of de inwoners van Houten en de fietsers op de route zich kunnen vinden in de uitkomst van de enquête. *) Verder wordt met de aanwezigen van gedachten gewisseld over wat gedaan kan worden om verbetering te brengen in de onveilige situatie voor fietsers op de route(s).”

Ik heb van de bijeenkomst jammer genoeg het begin gemist, maar ik kreeg de in­druk dat de voorzitter het doel goed voor ogen hield. Hij deed zijn best de sprekers er zonder aanzien des persoons aan te herinneren als hij vond dat er teveel werd afgedwaald. Toch zag je weer dat mensen zo op hun eigen zegje gericht zijn dat ze niet goed naar anderen luisteren. Er werd veel getuigd. Niet dat getuigen per se ver­keerd is, maar het belemmert zo vaak dat je open staat voor ideeën van anderen. Ook deze avond dus. Bij herhaling controleerde de voorzitter of de menigte het er nog over eens was dat vergroting van de veiligheid centraal stond. Het werd niet ontkend: de bezoekers hadden dit doel gemeen, of ze nou hoofd­zakelijk fietser, automobilist, bewoners langs de route of anderszins belang­hebben­de waren. En toch: steeds als iemand een maatregel opperde, waren er anderen die ter plekke de bezwaren daartegen bedachten. In plaats van nou eens eerst de mogelijkheden op een rij te zetten, putten mensen zich uit in argumenten om het idee niet eens in de rij te hóeven zetten. Vindingrijk ook blijken mensen in het bedenken van bezwaren die anderen er tegenin zouden kunnen brengen.

Voorbeeldje: Je maakt autoverkeer onmogelijk door verzinkbare hindernissen in het wegdek te plaatsen. Vergunninghouders kunnen zo’n ding op de een of andere manier laten zakken en dan passeren, waarna de barrière weer in de blokkeerstand komt. Zoiets als een automatische slagboom in de busroute. Ik doe een greep uit de genoemde bezwaren: Je kunt niet elke leverancier een vergunning geven? Hoe moet dat met bezoekers? Het zal wel veel te duur zijn; dat betaalt de gemeente nooit.

Toegegeven: de voorzitter had al eerder gemeld dat zo’n ding wel 50 duizend gulden kon kosten. Maar praat je over een andere oplossing, een permanente, vaste afsluiting, dan begint er wel iemand over dat je te ver moet omrijden. Stel je een intensievere politiecontrole voor, dan roept er wel een dat er te weinig politie is, of dat een kwartiertje per dag niet helpt. Bedenk je een fietspad langs het spoor van Houten-Centrum naar Utrecht-Centrum, dan roept de een dat zo’n stuk wel erg saai is en de ander dat mensen die niet in het centrum wonen, er weinig aan hebben.

Ook dat hebben mensen gemeen: dat ze gemakkelijker bezwaren bedenken dan ideeën aandragen. Kenners beweren dat deze eigenschap heel menselijk is. Kan dat gen niet gesloopt?

[februari 2000]

*) Bedoeld is die welke vorige jaar onder fietsers op de routes gehouden werd. De uitkomst daarvan was dat veel mensen voorstander zijn van afsluiting van de routes voor autoverkeer.