FEEST

Lang geleden alweer schreef Joop Visser, of misschien al zo lang geleden dat hij nog Jaap Fischer heette, een liedje over een beetje sneue man die door zijn vrouw bedrogen wordt, maar niets in de gaten heeft. Zelfs heeft hij niets door als er geregeld een bos rozen bezorgd wordt. De goeierd vermoedde niets omdat hij er niets achter zocht.

Soms snap ik die man. Dan lees ik in de krant of zie ik op tv commentaren die me doen vermoeden dat ik een bepaald soort antenne mis, een antenne voor narigheid, voor leedvermaak of andere kwade bedoelingen. Neem nu de vaststelling dat de Partij van de Arbeid al 70 jaar bestaat. Het kan bijna niemand ontgaan zijn. Ik geef toe dat ik niet de vlag heb uitgehangen, niet eens een vlag in huis trouwens, maar het is toch verheugend dat een sociaaldemocratische partij zich zo lang heeft weten te handhaven en niet alleen door vanaf de zijlijn te blijven roepen dat de regering het verkeerd doet, maar ook zelf de handen uit de mouwen te steken en te helpen de kastanjes uit het vuur te halen.

De media is het feest evenmin ontgaan, al is premier Rutte’s tv-optreden in de Correspondents Dinner meer in beeld geweest, maar ligt het nou aan mij dat ik in de commentaren zure opmerkingen waarneem waar ik zelf niet op gekomen zou zijn? Ben ik in zowat 38 jaar lidmaatschap zo vergroeid geraakt met de PvdA dat ik als enige denk dat het toch maar mooi is dat een politieke partij zo lang kan bestaan? In Nederland dan, hè. Er zijn landen met partijen waar ze van 70 jaar niet opkijken, maar dit terzijde. Ja, ja, ik hoor je wel: bij de SGP ook niet, nog twee jaar, dan hebben die de eeuw vol, een geval apart. Ja, en als je nou nog even doorzeurt, dan haal ik de Sociaal Democratische Arbeiders Partij erbij, opgericht in 1894 en grootste fusiepartner van de PvdA in 1946. Hebben we zomaar 122 jaar sociaaldemocratie in Nederland!

Maar goed, voordat ik nog verder afdwaal, die goeierd waar ik mee begon, die snap ik misschien wel omdat ik ook niet meteen overal wat achter zoek. Achterdocht en wantrouwen kunnen altijd nog, die haal ik op deze plek soms zelf uit de kast, maar over 70 jaar PvdA kan ik nu even niets bedenken waar ik zuur over zou doen.