DROG

Maurice de Hond, die altijd een beetje van ons was, want sprak hij niet immer positief over onze partij en dan nog wel voor de VARA, Maurice de Hond heeft een nieuwe passie: Internet. Of het Internet, hoe hoort het eigenlijk. Hij vertelde geestdriftig over de mogelijkheden die gebruik van Internet biedt of nog zal bieden, op een zaterdagavond bij Sonja. En hij is de enige enthousiasteling niet, vooral niet als het gaat over wat het nog zál bieden.

Maurice schilderde meeslepend vergezichten op de verpletterende voordelen van Internet. Dat we nauwelijks meer op reis hoeven omdat we zoveel informatie elek­tronisch kunnen uitwisselen. Dat informatie beschikbaar gesteld kan worden aan ieder die er maar belangstelling voor heeft. Dat bedrijven hun waren via Internet te koop kunnen aanbieden. Dat je dan je spullen daar kunt bestellen waar de laagste prijs gevraagd wordt. Ik doe maar een greep. Hij begon zich van geestdrift te verlie­zen in tegenstrijdigheden en zijn tafelgenoten waren zó verbluft dat er nauwelijks werd ingegrepen.

Sonja was de eerste die gevat opmerkte dat het argument van lagere vervoersbe­hoef­te niet erg aansloot bij het kopen van een koelkast in Taiwan. Maurice bond even iets in, maar was al gauw weer op stoom om de andere gasten aan tafel de mantel uit te vegen. Onze Rob van Gijzel en een mevrouw die voor D66 in de Kamer zit, namelijk, moesten beseffen dat de regering mooi verkeerd bezig was door miljarden, wel acht, geloof ik, te besteden aan zo’n achterhaalde technologie als een Betuwelijn. Daar staken die paar miljoen die minister Wijers bereid is op tafel te leggen voor het stimuleren van de elektronische snelweg, wel schril bij af, zeg.

Ondanks de vage argumenten die we van Maurice kennen bij het verklaren van verkiezingswinsten en -verliezen, viel déze drogredenering me van hem tegen. Pas goed ongerust werd ik toen het even duurde voordat zijn tafelgenoten begonnen tegen te sputteren. Terwijl Van Gijzel van oudsher toch niet om een woord verle­gen is, was het de mevrouw van D66 die het eerst wakker werd.

Natuurlijk is het niet waar dat er zo weinig in de elektronische snelweg wordt geïn­vesteerd. Alleen is het terecht niet de overheid die dat doet voor het bedrijfsleven: het bedrijfsleven geeft er handen vol geld aan uit in de hoop dat de kost voor de baat uit gaat. Zit daar niet over in.

Met spoorwegen ligt dat iets anders, daar valt voor het bedrijfsleven alleen aan te verdienen door bij de aanleg de overheid zoveel mogelijk poten uit te draaien en de exploitatieverliezen aan de NS over te laten. Maar dat zei de mevrouw van D66 niet en ook Rob kwam er niet op…

[december 1995]