Door Jocko Rensen op 14 juli 2014

Samenwerken is geen kluitjes voetbal

Je kent ze vast wel, de verhalen dat vroeger alles beter was. Dit is een verhaal waar ik mijn twijfel wil uitspreken en mijn wens voor meer samenwerking.
De afgelopen weken heb ik verschillende gesprekken gehad over wat ‘de zorg’ was en is.
Met name naar aanleiding van de taken die (ook) bij ons als gemeente liggen, de transities in de zorg. Vaak gaat het over de onmenselijke bezuinigingen, inderdaad die zijn behoorlijk. En ja, het is een lastige klus, maar vroeger……..
Een aantal jaren geleden waren de kosten voor de zorg aanzienlijk lager. Als ik kijk naar de bezuinigingsopgave voor de aankomende periode en kijk naar de stijging van de zorgkosten, zie ik dat de bezuinigingen een financiële stap terug zijn in de tijd, een stap van circa 4 á 5 jaar. Dat staat in mooie grafieken, zoals ik kort geleden ook in de Volkskrant zag staan.
Als ik dan denk aan de mensen die zorg ontvangen vraag ik me af of de zorg gedurende die periode zoveel beter is geworden? Nee, zeggen inwoners tegen mij, ‘ik heb meer zorg over de zorg gekregen’ . Anderen vertellen mij dat de zorg nog steeds hetzelfde is, soms hoor ik dat deze minder is geworden. Roept bij mij dan de vraag op of het aantal mensen dat zorg ontvangt dan zo hard gestegen in diezelfde periode? Ik heb het antwoord nog niet kunnen vinden.
Als ik het zorgondernemers vraag, krijg ik o.a. te horen; dat heeft met name te maken met de aanscherping van regels en ja, kwaliteit kost geld. En andere opmerkingen zijn, we worden ouder en leven langer. We stellen hogere eisen aan zorg. Nou zo kan ik nog even doorgaan.
Ook zie ik dat er maatregelen worden getroffen bij zorginstellingen, waar mensen die de zorg daadwerkelijk leveren, de mensen die onze inwoners kennen en helpen, onzeker zijn van hun baan, toekomst en inkomen. Voor zorginstellingen een economische maatregel, de bedrijfsvoering moet op orde zijn en om de organisatie gezond te houden moeten er maatregelen worden getroffen. Natuurlijk begrijp ik dat er maatregelen moeten worden getroffen, maar vroeger ……..
Wat ik niet begrijp is dat we allemaal, veelal los van elkaar, problemen proberen op te lossen en als we al samen optrekken, doen we dat veel op een kluitje. Alsof we allemaal unieke problemen hebben en voor het eerst deelnemen aan het spel. Daarbij krijg ik het beeld van een groep jongens en meisjes dat begint met voetballen. Daar waar de bal is, zijn de spelers. Kluitjesvoetbal. We willen allemaal aan de bal zijn.
In het voetbalspel leren we de kinderen wat de bedoeling van het voetbalspel is. We leren ze samenspelen om de bedoeling te bereiken. En doe nou niet net alsof je geen mening hebt over voetbal, we zijn allemaal één van de 16 miljoen bondscoaches ☺
Ik wil stoppen met kluitjesvoetbal en het hebben over de bedoeling, ik wil dat we samen richting en belang bepalen. Laten we samenwerken. En ja, delen, samenwerken en vertrouwen hebben we geleerd in het echte leven, soms zelfs op het voetbalveld. Misschien om vanuit die context met elkaar te kijken naar het zorg vraagstuk. Spelverdelen, strategie bepalen, communiceren en overtuigen in het belang van de bedoeling. En wat is de bedoeling van de zorgvraagstukken die voor ons liggen?
Afgelopen weken heb ik deelgenomen aan verschillende overleggen, waaronder een bestuursconferentie. Ik mocht openen en kan je verklappen dat ik begonnen ben over delen en samenwerken. Waar hebben we dat geleerd? Daarna zijn we met elkaar in gesprek gegaan. We leren elkaar kennen en hebben het over onze (niet alleen die van de gemeente) visie. Het mooie is dat je in samenwerking niet alleen bent en gebruik kunt maken van elkaars kwaliteiten. En soms ontdekken we dat het nieuw is, het al bedacht of rijp is om gedeeld te worden. De keuze is aan ons, daarvoor moeten we moed tonen. Moed moet (dank aan Bart ☺)!
We hoeven niet alles zelf te bedenken, veel is gedaan of gebeurt op dit moment.
Als wethouder wil ik graag een bijdrage leveren aan de toekomst in het algemeen en voor onze inwoners in het bijzonder, bijvoorbeeld bij de zorgvraagstukken. Daarbij moet ik me blijven realiseren dat ik geen zorgprofessional ben met specifieke kennis en kunde op veel vakgebieden. Wel mag ik kritisch zijn en blijven, niet om de ander te kwetsen in zijn of haar deskundigheid maar om het uiteindelijke gewenste resultaat samen te bereiken. En ja, dat is samenwerken en geen kluitjesvoetbal. Doe je mee?

Jocko

Enkele linkjes naar informatie die ik lees:
Raad voor de Volksgezondheid en Zorg: Gezondheid, zorg en ruimte
Raad voor de Volksgezondheid en Zorg: Governance en kwaliteit van zorg
Rijksoverheid: Hoeveel is de zorg ons waard?

Jocko Rensen

Jocko Rensen

Ons thuis is Houten Ik weet niet hoe jij het ervaart, maar over het algemeen vind ik het heel fijn om in Houten te wonen. Samen met mijn vrouw woon ik in Houten-Noord, in het huis waar onze kinderen zijn opgegroeid en de wereld zijn gaan ontdekken. Hoe rooskleurig dat ook lijkt, de toekomst vraagt

Meer over Jocko Rensen

Waar ben je naar op zoek?